Do Głogowa

Skąd ten Głogów? Ano w ramach kontynuacji odwiedzania miejscowości położonych przy kolejowej 71. Był Cmolas, była Kolbuszowa pozostał tym samym Głogów, jako ostatni bastion na przedpolach stolicy Podkarpacia. Bywałem tutaj w przeszłości ale w dość odległych czasach, których moja 10-letnia maszyna jeszcze nie pamięta. Nie bacząc nadmiernie na serwisy pogodowe, bo te z reguły kompatybilne ze sobą nie są, wyruszyliśmy tuż po dziesiątej. Upał był wyczuwalny ale towarzyszące mu podmuchy wiatru zapewniały klimę w trakcie jazdy. Z drugiej jednak strony wietrzysko momentami solidnie dawało się we znaki hamując niepohamowaną żądzę rowerowego pędu. Pierwszy etap do Nowej Dęby komentarza nie wymaga. Ot jazda poboczem ruchliwej krajówki. Na szczęście od ostatniej trasy minęło prawie 3 tygodnie, więc głód pedałowania zwyciężył rowerową monotonię. W Dębie niespodzianka dotycząca wyglądu płyty rynku. Owszem fontanna z żurawiami już była ale jej otoczenie uległo wyraźnemu przeobrażeniu. Alejki zyskały nową nawierzchnię, a poza fontanną pojawił się tor dla deskorolkowców. W efekcie sama płyta rynku została zdecydowanie bardziej odkryta i nasłoneczniona, wyzwoliwszy się z dominującej dotąd zieleni. Trzeba przyznać, że wizualny efekt może przypaść do gustu. Za Dębą, na wysokości drewnianej "Karczmy Jorgula" skręcamy na lokalne drogi o znikomym natężeniu ruchu. Szczególnie przyjemny jest odcinek od Krzątki do miejscowości Spie. Asfaltowa nitka szosy wije się wężowymi splotami raz w jedną, raz w drugą stronę. Mijamy ciche, wiejskie domostwa pogrążone w weekendowej sjeście i malowniczo wkomponowane w zielony krajobraz łąk i lasów. W Wilczej Woli przypada czas na krótką przerwę obiadową w cieniu lasu i w sąsiedztwie miejscowego zalewu. W przeszłości bywałem tu nieraz zażywając również ochłody w tutejszym akwenie. Tym razem nie zabawiliśmy nad wodą zbyt długo. No cóż, jak się ma w zasięgu pieszego spaceru Jezioro Tarnobrzeskie to widok błękitnej tafli już tak nie działa na wyobraźnię. Nawet w taki upał. Przed Wolą Raniżowską trasa zaczyna falować. Wjeżdżamy na Płaskowyż Kolbuszowski. Równocześnie teren robi się bardziej odkryty. Bezlitosny war wciska się pod rowerowe kaski, co zmusza nas do zatrzymywania się nawet w plamach cienia rzucanych na drogę przez przydrożne drzewa. Na szczęście centrum Raniżowa okazuje się być prawdziwą oazą zieleni i zarazem strefą cienia. Najwyraźniej uniknęło epidemi wyłysiania centralnych placów miejscowości, mającej swe źródło w tzw. rewitalkach przeprowadzanych za unijną kasę. Ostatni odcinek wycieczki do Głogowa to dalsza walka z upałem i pofalowanym profilem trasy. Do tego mimo, ze droga niższej kategorii ruch na niej dosyć spory. Cel wycieczki osiągamy z biegiem drogi , która stanowiła niegdysiejszą krajową dziewiątkę. Obecnie po wybudowaniu obwodnicy jest to jedynie trasa dojazdowa do centrum Głogowa, które uwolniło się tym samych od nadmiaru decybeli i szkodliwych spalin. Głogowski rynek robi wrażenie swoimi rozmiarami. Można powiedzieć, ze składa się z paru parceli rozdzielonych asfaltowymi groblami. Ta najbardziej reprezentacyjna pozwala zawiesić wzrok poprzez papieski pomnik na wyniosłej fasadzie zabytkowej świątyni. Po krótkiej przerwie, którą głównie wykorzystuję na szybki oblot płyty rynku zjeżdżamy na położony na dole przystanek kolejowy. Po chwili pakujemy się na pokład wąskiego szynobusu i lawirując pomiędzy pasażerami celem znalezienia stabilnej miejscówki wracamy do domu.
BC SIGMA 1609:
dystans: 66,84 km.
czas: 3:47:32
V śr: 18.15 km/h
V max: 36.06 km/h