Do "Małgorzatki"

Bynajmniej nie chodzi tutaj o żadną krasnolicą białogłowę. Takowa już mi jest pisana i zresztą była obecna na tej trasie. To żeńskie miano nosi lokal w Brzostowej Górze. Chociaż lokal to za dużo powiedziane. Ot wiejski sklepik o nadszarpniętej zębem czasu elewacji, pełniący również funkcję lokalnego baru. Ale za nieciekawym frontem kryje się zielona oaza gwarantująca odpoczynek na łonie natury utrudzonemu kolejnymi kilometrami letniego żaru rowerzyście. Do tego dodajmy perlisty płyn odpowiedzialny za regenerację spracowanych mięśni i mamy odpowiednik rowerowego raju, dodatkowo z zabytkową drewnianą sławojką. To tam dotarliśmy parę lat temu przy okazji trasy z Rudnika nad Sanem. Tam też próbowaliśmy pojawić się ponownie ale traf chciał, że w sam raz w niedzielę Małgorzatka zamykała swe podwoje. Wyruszyliśmy w kierunku Stalowej Woli, aby w Stalach po zniszczonym asfalcie obrać kurs na byłą Kopalnię "Jeziórko". Obecnie jej obszar stanowią liczne stawy pomiędzy którymi kluczyliśmy drogami o zróżnicowanej nawierzchni. Było więc trochę asfaltu ale również odcinki z płyty, jak i fragmenty gruntówek z posypką z kamienia. Dziewczynom stanowczo pasował asfaltowy dywanik, więc na skraju Wydrzy odbiliśmy w głąb wioski, aby urządzić sobie odpoczynek naprzeciw sklepu ABC. To tutaj zapadła decyzja o kontynuowaniu jazdy w kierunku Brzostowej Góry. Wcześniej Justysia była wobec niej sceptyczna uważając, że nie stać ją na długotrwałe pedałowanie w lejącym się z nieba żarze. Na szczęście temperatura była znośna. Problemem za to okazał się 10-kilometrowy odcinek piaszczystej drogi z Krawców do Stanów. Koła buksowały w piachu znacząco spowalniając tempo jazdy i wymuszając co jakiś czas konieczność prowadzenia bicykla przy nodze. Jechałem tędy parę razy i nigdy łatwo nie było ale wydaje mi się, że droga została rozjeżdżona, co automatycznie wpłynęło na jej przejezdność. W Stanach drogowa gehenna dobiegła końca. Odtąd dla odmiany podążaliśmy przez dłuższy czas po gładkiej, asfaltowej nawierzchni tyle, że upodobały ją sobie również liczne ciężarówki. Za szerokim torem odbiliśmy na Brzostową Górę i bocznymi drogami w tym gruntowym traktem dotarliśmy do naszego celu. Małgorzatka przyjęła nas na swe zielone łono, szkoda jedynie, że Żuberek nie schłodził się do należytej temperatury. Dalsza trasa prowadziła do Nowej Dęby ale z pominięciem ruchliwej krajówki. Nie chcąc mieć z nią do czynienia obraliśmy następnie leśny odcinek kamienistej drogi do Rozalina. Stamtąd pomknęliśmy wygodnym asfalcikiem poprzez Zwałkę, nad Jezioro Tarnobrzeskie. Nieco obolali od przejechanych kilometrów wycieczkę rozwiązaliśmy tradycyjnie w "Kuflandii", czyli kolejnym pięciogwiazdkowym lokalu na trasie naszej eskapady ;-)
BC SIGMA 1609:
dystans - 93,64 km.
czas - 6:08:21
V śr. - 15,25 km/h
V max. - 35,42 km/h