Do Ujazdu od wschodniej strony

Bliskość zabytkowych ruin "Krzyżtoporu", spod których dodatkowo roztacza się ładna panorama na Góry Świętokrzyskie, czyni z Ujazdu atrakcyjny cel wycieczek. Potrafiliśmy tam bywać rok po roku. Wystarczyło jedynie tak zaplanować trasę dojazdu, aby nie powielała się przesadnie z wcześniej przetartymi szlakami i można było pedałować ku nowej przygodzie. Wymyśliliśmy sobie, że będziemy docierać do Ujazdu za każdym razem z innej strony świata, korzystając z dostępnej sieci komunikacyjnej. Tym razem wybór padł na wariant wschodni. Po przeprawieniu się przez Wisłę dotarliśmy, głównie lokalnymi drogami do Samborca. Tutaj płaski odcinek dobiegł końca i wjechaliśmy w pagórkowatą część Sandomierszczyzny. W miejscowości Śmiechowice wybraliśmy skrót do Świątnik, będący gruntową drogą, poprowadzoną pośród wszechobecnych w tym regionie sadów. Kolejny odcinek polnej drogi powiódł nas z Nasławic do Ossolina. Najtrudniejszy okazał się jednak finalny fragment dojazdu pod zamkowe ruiny, poczynając od Boduszowa. W początkowej fazie gruntowa i nierówna droga pięła się niewielkim wąwozem w górę. Koleiny i drewniane badyle zalegające podłoże zmusiły nas do chwilowego przeobrażenia się w piechurów. Na szczęście dalszy odcinek, chociaż dalej będący śródpolnym traktem prowadzącym, aż do zabudowań Toporowa był już przejezdny. W Ujeżdzie obowiązkowo zrobiliśmy dłuższą przerwę, wyłożywszy się na zielonej trawce u stóp Krzyżtoporu. Mogliśmy z tej, przyjemnej perspektywy oglądać wycieczkę Francuzów, którzy wylali się szeroką falą z autokaru, zwiedzili ruiny aby w końcu przesiąść się na przewożone osobno jednoślady i ruszyć prawie równo z nami w kierunku Klimontowa. Za Klimontowem wybraliśmy dłuższy ale ładniejszy krajobrazowo wariant powrotu do Tarnobrzega. Podążaliśmy malowniczą doliną Koprzywianki pośród zielonych pagórów, przez zaciszne wioski, aż pod Sanktuarium w Sulisławicach. Stąd pozostał do przejechania ostatni, płaski odcinek przez Koprzywnicę w kierunku przeprawy promowej. Jeszcze znaleźliśmy chęci i czas aby zatrzymać się nad kąpieliskiem w Koprzywnicy nazwanym wdzięcznie "Danusią".