Jak psy z kotem... Łapszanka - Rezerwat Niebieska Dolina

Pierwsza publikowana trasa kota Rocketa i jego dwóch psów - Gustawa i Tośka.

Okolice Tatr to absolutnie nie jest dobre miejsce na piesze wycieczki z psami i kotem. Ponieważ znaleźliśmy się tutaj w pełnym składzie niejako przez małe nieporozumienie, musieliśmy poszukać alternatywnych szlaków, po których można wędrować z czworonogami. Trasa, którą tu proponujemy, na pewno nie jest najpiękniejszą, na jakiej byliśmy, ale jak już wspomniałem, dla psiarzy nie ma tutaj za wielkiego wyboru.
Wycieczkę zaczynamy w bardzo malowniczo położonej wsi Łapszanka. Od razu należy podkreślić, że nie ma tam kompletnie gdzie zaparkować. W punkcie startowym opisywanej trasy znajduje się obiekt turystyczny - "Pokoje u Danki" i jeśli się z Panią Danką dogadacie, to chyba jest to jedyne sensowne miejsce, gdzie można zostawić samochód.
Paradoksalnie najlepsze widoki na trasie można podziwiać na jej początku. Nie są to wprawdzie widoki z wysokości i takich tutaj nie uświadczycie, ale mimo wszystko Tatry wyglądają stamtąd przepięknie. Po wejściu do lasów i im głębiej się w nie zapuszczamy, jest już z tym trochę gorzej. Celem tej wycieczki są okolice Rezerwatu Niebieska Dolina i jak nazwa sugeruje, jest to trasa, którą raczej schodzimy w dół, ewentualnie maszerujemy po płaskim. Tak jest mniej więcej przez pierwsze 2,5 km. Później zaczyna się dosyć strome zejście wąską ścieżką do doliny. Idzie się powoli i nie zawsze komfortowo, szczególnie kiedy do pasa ma się przywiązanego psa z tendencją do ciągnięcia (polecam szelki z systemem Easy Walk :) ). Warto ten odcinek jednak przejść, ponieważ po drodze znajdziemy jeszcze jeden całkiem ładny punkt z widokiem na Tatry, gdzie można pstryknąć kilka fotek, a ścieżka sama w sobie, pomimo, że stroma, cieszy oko. Na jej końcu znajduje się kilkunastometrowe, super strome zejście bez możliwości przytrzymania się żadnych drzewek czy krzaczków, może ono sprawić problem osobie starszej czy małemu dziecku. Można je sobie spokojnie darować, ponieważ w dolinie właściwie nie ma niczego ciekawego, ot zwykła szutrowa droga, po której mogą poruszać się pojazdy. My po przekroczeniu 4 km zdecydowaliśmy się zawrócić do samochodu.
Większość szlaku nie jest zbyt wymagająca, ale nie jest też specjalnie przyjemna. Podłoże przeważnie jest mokre, a wręcz błotniste, więc stanowczo odradzamy wędrówkę w trampkach, a jeśli podobnie jak my, macie zwierzaka, który nie ma ochoty kalać brudem swoich czystych łapek, to nastawcie się na częste podnoszenia ;) Nie jest to zbyt komercyjne miejsce, więc nie znajdziecie tu żadnych punktów do odpoczynku, ławeczek czy innych wygódek. Ledwie udało nam się znaleźć jedno zwalone drzewo, na którym można sobie w miarę komfortowo przysiąść na chwilę.
Ogólnie wycieczkę można ocenić na mocną tróję. Na pewno wielką zaletą jest to, że raczej nie spotkacie tam żadnych innych turystów. Szału nie ma, ale na spacer z piesełem czy kotełem, jak najbardziej. Jeśli wędrujecie bez zwierzaków, to szczerze mówiąc jest w regionie na pewno dziesiątki ciekawszych miejsc, no offense Łapszanko ;)