Konstancin-Jeziorna - Zalesie Górne

Trasa rozpoczyna się na przystanku przy ul. Bolesława Prusa w Konstancinie-Jeziornej. Stąd idziemy ulicą Rycerską na północ, do pierwszego skrzyżowania, na którym skręcamy w prawo, w ulicę Oborską. Po drodze mijamy kilka bardziej i mniej ciekawych budynków willowych czy wręcz pałacowych tworzących tak charakterystyczna zabudowę miejscowości. dochodzimy do skrzyżowania z ulica Niecałą - tutaj w lewo, aż do końca ulicy. Przed nami widać sosnowy las otaczający bardzo okazały budynek. skręcamy w prawo, w ul. Szpitalną, mijając Villę la Fleur, w której mieści się muzeum twórców związanych ze Szkołą Paryską. Na kolejny skrzyżowaniu idziemy w lewo w ulicę Graniczną. Mijamy zrujnowany pałacyk z wieżą i dochodzimy do parku. Za grupą rzeźb widoczny jest budynek Konstancińskiego Domu Kultury - Hugonówki. Idziemy prosto do mostu na Jeziorce i przy nim skręcamy w lewo, w kierunku widocznej tężni solankowej. Jeśli ktoś ma ochotę, może skorzystać, wstęp płatny.
Przechodzimy koło tężni i idziemy przez park im. hr Witolda Skórzewskiego, główna aleją. Mijamy pomnik Stefana Żeromskiego, zegar słoneczny i dwa głazy pamiątkowe trochę oddalone od alejki. Na końcu parku przy ul. Piłsudskiego stoi pomnik w formie starego parowozu. Skręcamy w prawo w ulicę Piłsudskiego. Mijamy kilka kolejnych ciekawych budynków, dochodzimy do kościoła p.w. Wniebowzięcia NMP. Do 17 drzwi są otwarte więc można zajrzeć do środka i przez kratę obejrzeć wnętrze.
Idziemy dalej prosto, prowadzą tędy także szlaki turystyczne - zielony i czarny. Niebawem skręcają, my zaś nie zmieniamy kierunku i idziemy dalej. Mijamy zakład wodociągowy i wychodzimy z Konstancina. Spotykamy ponownie szlak zielony, idziemy jeszcze kawałeczek prosto i spotykamy szlak czarny, wraz z którym wchodzimy ścieżką lewo-skos w las. Ścieżka jest niewielka ale dość wyraźna. Przecinamy kilka szerszych duktów, w końcu szlak wyprowadza nas na szeroką leśna drogę. W miejscu gdzie znaki szlaku wskazują zakręt w lewo, idziemy prosto aż natrafimy na skrzyżowanie z niebieskim szlakiem.
Skręcamy w prawo, jakieś 500-600 m dalej przecinamy szosę i dalej prosto w las, aż do rzeki Małej. I tu problem. Czasem da się przejść, czasem - jak to się okazało podczas mojej wędrówki - trzeba odbić. Ja wybrałem wariant powrotu lekkim łukiem na południe, do szosy ponownie. Wzdłuż niej w prawo, w kierunku widocznych zabudowań. Dochodzimy do Borowiny, idziemy w prawo szosą przez wieś. Przekraczamy mostek na Malej i za nim na skrzyżowaniu leśnych dróg w lewo, za znakami szlaku niebieskiego, który tu powraca. Idziemy lasem, później skrajem lasu i ponownie lasem, mijając prywatne tereny po jednej czy po drugiej stronie. W końcu docieramy do tablicy informującej że przez nami jest rezerwat "Chojnów".
Teraz w lewo i przy szkółce leśnej w prawo. Dochodzimy do szerokiej leśnej drogi, z lewej strony wiata turystyczna i nieopodal - cmentarz pomordowanych przez Niemców więźniów Pawiaka. Możemy tu sobie odpocząć.
Dalej idziemy szeroką drogą, zostawiamy szlak niebieski i kierujemy się prosto za znakami szlaku rowerowego czarnego. Przecinamy szosę, niedaleko za nią spotykamy tablicę informująca o kolejnym rezerwacie - "Uroczysko Stephana". Jeszcze kawałek prosto, aż do skrzyżowania z zielonym szlakiem rowerowym. Idziemy nim w prawo przez rezerwat szeroką leśną drogą. Po niecałych 2 kilometrach spotykamy szlak niebieski, nim w lewo. W miejscu gdzie odbija w prawo, my kierujemy się prosto dzięki czemu docieramy do Zimnych Dołów. Jest tu dużo wiat turystycznych, palenisk a przede wszystkim wieża widokowa. Tam idziemy najpierw. Z wieży możemy obejrzeć okoliczne stawy przy których przepływa rzeka Zielona. Schodzimy i kierujemy się do centrum obiektu Zimne Doły, znajduje się tam duża wiata przypominająca amfiteatr. Wychodzimy przez parking, z jego prawej strony znajduje się pomnik pomordowanych leśników, a dalej na wprost - pomnik żołnierzy NSZ.
Idziemy w prawo szeroka drogą, wraz ze znakami żółtego szlaku. W miejscu gdzie szlach schodzi z tej drogi, my na niej zostajemy. Idziemy jeszcze kawałek dochodząc tym sposobem do okopów z pierwszej wojny światowej oraz do pomnika Szarych Szeregów. Z tego miejsca wychodzimy szlakiem czarnym, w lewe wzdłuż rzeki. Mostem przechodzimy na drugą stronę Zielonej i po chwili wchodzimy w las. Idziemy niezbyt długo i wkraczamy między zabudowania Zalesia. Ulicą Zaczarowanej Róży do Jesionowej, w prawo, następnie w pionierów w lewo - i jesteśmy na stacji PKP.