Korona Gór Polski rowerem #16 {Jagodna, Orlica, Szczeliniec.W.}

Odcinek szesnasty. Dzień chyba też.
Ruszam w tą część Kotliny Kłodzkiej, której do tej pory poza jednorazowym objazdem Zieleńca nie poznawałem.
Ale najpierw naprawdę kultowy zjazd ze Śnieżnika czerwonym szlakiem do Międzygórza, przeplatane odcinki trwałego ziemnego podłoża z kamienistymi sekcjami dają popracować i amorkom i klamkom i wszystkiemu, a na koniec wjazd do Miedzygórza, które przypomina trochę zaniedbane tyrolskie sioło... A takie tu możliwości. A może to tylka ta mglista pogoda.?
Nawigacyjnei tradycyjnie słabo. NIe skręciłem, albo raczej skręciłem niewłaściwe i zamiast na Domaszków pojechałem na Bystrzycę, co dało dodatkowe z pięc Km, ale koniec końców wbiłem się na szutrową autostradę na Jagodną. To chyba najłatwiejsza wjazdowo górka, przez którą gdyby nie potrzeba zrobienia zdjęcia, przejechałoby się nie zauważywszy szczytu. Ambona i kopiec kamieni, stół ławki i dalej.
Zjazd do Spalonej to jeszcze łagodniejsza droga I gdyby nie następna godzina, to Jagodna nie kojarzyłąby mi się z niczym wjątkowym.
A jednak.
Schronisko Jagodna.
NIe mogę oprzeć się wrażeniu, że ostanio podobne odczucia małem dawno dawno temu, gdy posiadywałem w schronisku na Markowych Szczawinach, czy Przegibku. I nie chodzi tu o meble, zapach, samą budę. To schronisko z klimatem. Posiedzisz, pogadasz, ponicnierobisz.
A byłem tam niespełna godzine. Na pewno tu wrócę.
Opinia może na wyrost, ale pewnie się nie pomylę.
Ale trzeba było ruszyć dalej. Po przebiciu się trochę,... a nawet bardzo błotnistymi ścieżkami.. (następne takie błoto będzie dopiero na Polanie Izerskej :) ), oczywiscie, w tym błocie zgubiłem szlak, ale znalazłem drogę która doprowadziła do Zieleńca.
Chwila w zapomnianym schronisku Orlica i w górę na górę.Orlica Podjazdowo umiarkowana, ale po Jagodnej wchodzenia było trochę.
No i ten czubek. Czy to tu czy nie tu. Po konsultacjach i obejrzeniu kamienia z kazdej strony okazało się że tu.
Fotka i na Szczeliniec. Powinno starczyć czasu.
Miejscami błotnisty zjazd przeplatany dużą iloscią korzennych kawałków na odcinkach gdzie szlak nie szedł drogą zatarł poczatkowe złe wrazenie z rozrytego fragmentu gdzie pewnie niedługo będzie szutrowa autostrada...
Wszystko co dobre się kiedyś kończy i zaczyna inne. Asfaltowy kawałek wiodący z Zieleńca do drogi Duszniki - Kudowa pozwala rozpędzić się ponad 50. Az zmarzłem. :)
Ale zaraz za Dusznikami zaczeło się wspinanie na stoły, wiec się rozgrzałem. Wjazd w góry stołowe to niesamowite wrażenie. Porozrzucane skalne bloki, na których rosną pełnowymiarowe drzewa. Calkiem inaczej sobie wyobrażałem Góry Stołowe. A nie wiedziałem jeszcze, że moja wyobraźnia zostanie sprowadzona do parteru za chwilę.
Wdrapujac się coraz wyżej Drogą Stu Zakrętów, jeszcze nie wiedziałem, dlaczego stu, ale za to znalazłem początek wejscia na Szczeliniec.
Pokonując pierwsze kawałki schodów, kiedy zaczynały kluczyć pomiedzy skałami byłem pod ogromnym wrażeniem tego co może wytworzyć przyroda. A czym dalej tym miałem większe oczy. I jeszcze bardzej gdy musiałem rower zgiąć bo nie mieśił się miedzy skałami...
Koniec konców dobrnąłem do schroniska. Załapałem się na herbatę i zapytałem którędy na szczyt - musisz wejsć na trasę turystyczną i tam będzie.
No to idziemy. Pani w kasie: " i pan chce tam z rowerem? tam ciasno."
No. Trochę ciasno bylo. Trzy razy rozkręcałem rower na częsci bo w całości nie przechodził. Za trzecim razem to nawet z trudem po cześci przeszedł...
Całe szczeście, ze było już pod wieczór i nie było ludzi, a raczej było mało, bo by mnie tam zlińczowali za korkowanie :)
Szczeliniec był największym zaskoczeniem tej wyprawy. To miejsce, które trzeba odwiedzić, trzeba zobaczyć, trzeba poznać.
Zrozumiałem, dlaczego jest to jedno z najbardziej tłocznych miejsc. Ale jak do odwiedzenia Giewontu nie namawiam, sam nie byłem, i może nie pójde, tak Szczeliniec polecam. Wybrać jakiś środkowo jesienny lub początkowo wiosenny dzień i popołudniem wleźć..
Może to nadużycie ale Szczeliniec Wielki to taki Monserat w miniaturze.
Koniec dnia, A, jeszcze nie. Drogi Stu Zakrętów ciąg dalszy. Zjazd do Radkowa wciska. Ostro i kręto,. Ale fajnie.

(Wiecej zdjęć tu : https://goo.gl/photos/ukVKeGqFUSHGvAd38 )