Łysa Góra

Zima generalnie nie służy turystyce rowerowej w związku z powyższym, aby kości się nie zastały wypadało znaleźć inną formę aktywności. A ponieważ o tej porze roku dni są krótkie, w grę wchodziły niezbyt długie wycieczki. Wybór padł na drugi pod względem wysokości szczyt w Górach Świętokrzyskich czyli Łysą Górę zwaną też Świętym Krzyżem. Spacer, bo ciężko to nazwać wspinaczką, rozpocząłem w Nowej Słupi. Wiodąca ku szczytowi Droga Królewska była praktycznie całkiem opustoszała, po drodze mijałem tylko rozstawione co kawałek stacje drogi krzyżowej. Stacje to podchodziły pod sam szczyt, na którym znajdował się kompleks opactwa pobenedyktyńskiego. Po dotarciu na szczyt Łysej Góry zrozumiałem dlaczego pomimo pięknej pogody jest tak mało ludzi. Okazało się, że w zabudowaniach klasztornych w tym też w bazylice prowadzone są prace remontowe a Wystawa Świętokrzyskiego Parku Narodowego, w przylegającym do klasztoru budynku, jest zamknięta z powodu pandemii. Udało mi się tylko rzucić okiem na udostępnioną dla zwiedzających kaplicę Oleśnickich z relikwiami drzewa Krzyża Świętego po czym udałem się na pobliską platformę widokowej, z której można podziwiać gołoborze. Po obejrzeniu dostępnych atrakcji na szczycie Łysej Góry ruszyłem w drogę powrotną zbaczając trochę na północ, w celu zobaczenia zbiorowej mogiły radzieckich jeńców wojennych. Po obejrzeniu tej mogiły, aby nie wracać tą samą drogą wybrałem szlak biegnący do Nowej Słupi po południowej stronie Drogi Królewskiej. Szlak ten jest mniej uczęszczany niż Droga Królewska i mniej cywilizowany ale według mnie właśnie dlatego bardziej atrakcyjny. Wycieczkę a może bardziej spacer zakończyłem w Nowej Słupi obok rzeźby pielgrzyma Emeryka. Nie udało mi się zobaczyć wszystkich atrakcji Łysej Góry jednakże nie widzę w tym problemu, gdyż będę miał pretekst do ponowienia wycieczki w te strony w lepszych czasach.