Na nowy most

Jak dotąd wszystkie wiślane przeprawy od Solca - Zdrój na północy po Nowy Korczyn na południu dane było mi poznać z perspektywy dwóch kółek. Przeprawiałem się rowerem przez królowa polskich rzek po drogach, z wykorzystaniem promów, a nawet wzdłuż szyn. Tymczasem w zeszłym roku oddano do użytku nowy most drogowy w Połańcu. W tej sytuacji decyzja mogła być tylko jedna - trzeba ochrzcić nową przeprawę. Przy okazji trasa przyjemna o znikomym natężeniu ruchu, na uboczu ruchliwych ciągów komunikacyjnych. Do tego praktycznie w całości wyłożona asfaltowym dywanikiem. Jedynie pomiędzy Gogolinem, a Otoką oraz w końcowym stadium dojazdu do szosy z Rożniat do Padwi Narodowej trafiło się trochę gruntowej nawierzchni. W tej sytuacji w stronę Połańca jedynie wiatr próbował nieco dokuczliwie hamować nasze rowerowe apetyty na połykanie kolejnych kilometrów. Do Połańca nie wjeżdżaliśmy, wielokrotnie goszcząc w jego centrum w minionych latach ale od razu skierowaliśmy się na most. Zaskoczył mnie mały ruch na trasie prowadzącej w kierunku przeprawy, mającej być ważnym korytarzem komunikacyjnym pomiędzy Rzeszowem, a Kielcami. Nie żebym specjalnie z tego powodu ubolewał. Przynajmniej można było w spokoju zrobić fotostopa po uprzednim sforsowaniu metalowej barierki celem przedostania się na przylegającą do szosy ścieżkę rowerową. Z mostu oprócz koryta Wisły uwagę przykuwała doskonale stąd widoczna pobliska elektrownia, koło której nieco wcześniej chyżo przemknęliśmy. Dodam jeszcze że przepraw właściwie jest trzy, ponieważ nowo wybudowaną droga po chwili przejeżdżamy nad Breniem, a nieco dalej swe wody toczy Wisłoka. Tuż przed mostem nad nią zjeżdżamy w kierunku Gawłuszowic i oglądamy jego konstrukcję od dołu. W Gawłuszowicach przychodzi czas na pierwszy odpoczynek po przejechaniu prawie 50 kilometrów. Zatrzymujemy się tym razem nie w sąsiedztwie zabytkowego, drewnianego kościoła św. Wojciecha, lecz na nowiutkim placyku przylegającym do urzędu gminy z muszlą koncertową i zadaszoną altaną w cieniu której kryjemy się przed solidnie grzejącym słońcem. Dalsza trasa to kontynuacja przejazdu lokalnymi drogami o bardzo dobrej nawierzchni, na których prędzej można uświadczyć cyklistyczną brać niż blaszane puszki na czterech kołach. Wiatr odpuszcza więc stosunkowo szybko dojeżdżamy do Baranowa Sandomierskiego, wybierając wąski odcinek asfaltu wzdłuż Babulówki, przechodzący następnie w ulicę Kościuszki. Na rynku przychodzi czas na ostatnią chwilę wytchnienia. Tym razem kryjemy się pod zadaszoną i otwartą częścią drewniano-murowanej konstrukcji, której ja sobie nie przypominam, podczas gdy Justysia uważa, ze stała już tutaj w zeszłym sezonie. Pewnie jej część będzie służyć lokalnemu punktowi informacji turystycznej, bo jaki sens byłoby montować w tym miejscu aktualnie jeszcze nieczynny infomat. Ostatni odcinek dzisiejszej eskapady to początkowo jedyny bardziej ruchliwy fragment drogi pomiędzy Suchorzowem, a zjazdem z Wisłostrady na drogę opaskową wzdłuż jeziora. Sam przejazd w sąsiedztwie wodnej tafli, a następnie ścieżką rowerową to już czysty relaks i zarazem delektowanie się ostatnimi momentami udanej wycieczki. Celem przedłużenia tego przyjemnego stanu świadomości, pomimo obolałych gnatów zajeżdżamy jeszcze do "Kuflandi". Tutaj zimnym napojem, na trawy łonie, oficjalnym stuknięciem szkła o szkło przybijamy pieczęć na dzisiejszej eskapadzie i otwieramy nowy sezon rowerowy.
SIGMA 1609:
dystans: 82,65 km.
czas: 4:42:27
V śr: 17,55 km/h
V max: 34,21 km/h.