Sądecka_seta_odc.3

Nowy Sącz – Krynica – Muszyna – Piwniczna – Nowy Sącz – jednym słowem sądecki klasyk.

Kolejny odcinek szosowych zmagań z Sadecczyzną to w sumie takie marzenie z dziecięcych lat. Od kiedy pierwszy raz pojechałem na wycieczkę samochodową z rodzicami jako mały berceć zajawiłem się maksymalnie tą trasa. Zachwycały mnie nasze sądeckie widoczki oraz pewnego rodzaju spokój i cisza która towarzyszy nam szczególnie na odcinku od Muszyny do Piwnicznej. Ok ale nie byłbym sobą gdybym w głowie nie dokonał delikatnych modyfikacji trasy. Tak więc do Krynicy zamiast ruchliwą i uczęszczaną DK 75 lecę przez Jamnicę, Kamionkę Wielką, Królowe Polską potem Górną, Boguszę, i Binczarową. Ta część trasy to świeżutki i płaski asfalt, który bardzo spasował mojej kolarce. W Binczarowej skręcam w prawo w stronę Florynki. Po chwili zaczyna się lekki podjazd, który po chwili zamienia się w konkretniejszy podjazd. Mijając Polany oraz Berest powoli zbliżamy się do szczytu Krzyżówki. Melduję się tam po ok półtorej godzinie pedałowania. Na szczycie zmiana drogi na DW 981 kolejne z marzeń dzieciństwa tj. zjazd z Krzyżówki do Krynicy staje się faktem. Niestety zjazd pierniczy wiatr wiejący w twarz z nieprzyzwoitą siłą. Cały podjazd na Krzyżówkę i zjazd z niej marzyłem o przerwie na loda w Krynicy (słynne lody przy ul. Piłsudskiego naprzeciwko ul. Kościelnej). Tamtejsze wyroby charakteryzują się ogromną zawartością lodów w wafelkach przy zachowaniu super smaku i niewygórowanych cen. No niestety lody okazały się tak słynne że kolejka do nich była na kilkadziesiąt minut stania. Zaparkowałem więc w parku naprzeciwko wszamałem batonik obczaiłem, że kolejka rzeczywiście porusza się w ślimaczym tempie wiec nie zastanawiając się długo wpinam buty w pedała i ogień w stronę Muszyny. Cały czas lecę drogą wojewódzką 971. Natężenie umiarkowane nie ma jakiejś masakry, asfalt znośny wiec pedałujemy przed siebie. W Muszynie trzymamy się dalej 971 poprzez skręt w prawo na skrzyżowaniu pod zamkiem. Generalnie, gdyby była to wycieczka turystyczna pewnie zatrzymałbym się na Zapopradziu czy w ogrodach sensorycznych. Mijając Muszynę dojeżdżam do crème dela crème dzisiejszej wycieczki czyli odcinka pomiędzy Muszyną a Piwniczną. Niestety oprócz mnie i roweru na trasie towarzyszy nam sakramencki wiatr który za kierunek wiania obrał sobie moją osobę. Ta część trasy to lekkie górki lekkie zjazdy, piękne widoczki po obu stronach doliny którą się poruszam no to i ten cholerny wiatr. W końcu dojeżdżam do Piwnicznej, zatrzymuje się na ławeczce w Rynku, jem batonik, parę żelków no i foto foto, bo tak się wkręciłem w pedałowanie, że zapomniałem o fotorelacji z trasy. Po pyknięciu foty wsiadam na rower i lecę DK 87 na Młodów potem Rytro i Barcice. W samych Barcicach następuje kolejna modyfikacja trasy, która wynika z przebiegającej równolegle ścieżki VeloNatura na której po chwili się znajduje. Piękne słoneczko, fajne przyjemne średnie tempo cóż może pójść nie tak? A no po chyba 2 kilometrach łapie pierwszego w życiu kolażowego kapcia. Na szczęście dodatkowe kilogramy doczepione do mojego roweru stanowią sprzęty pt.: „w razie cuś”. Kapeć okazał się sprawdzianem tych sprzętów. Sprawdzian zdany na 5+ guma wymieniona w 5 minut i z powrotem pedałuje w stronę Sącza. Od tej pory już wiem że do przewożonych sprzętów muszę dołożyć rękawiczki jednorazowe. Poza ubrudzonymi dłońmi wszystko zadziałało jak miało. W okolicach Starego Sącza VeloNatura zmieniam na VeloDunajec, którą kieruję się w stronę zamku a następnie ul. Bulwar Narwiku w stronę „jojka” na którym miał miejsce start dzisiejszej setki. Wyszło 114 km - jest moc kolejna seta zaliczona a w planie następna….