Sławków - Będzin - Sławków

Podczas swoich wycieczek staram się omijać większe miejscowości gdyż, w każdym razie dla mnie, średnia to przyjemność poruszać się ulicami pełnych pieszych, pojazdów z unoszącą się w powietrzu wonią spalin. Ponadto duża ilość skrzyżowań i interesujących mnie obiektów przy których się chcę zatrzymać sprawia, że czasami średnia prędkość jazdy niewiele przekracza prędkość pieszego. Gdy jednak siedziałem nad mapami obszarów na zachód od Krakowa, w oczy kłuły mnie symbole pałaców i zamków, zwłaszcza na obszarze Zagłębia Dąbrowskiego. Przezwyciężyłem więc swoją niechęć do terenów miejskich i opracowałem trasę obejmującą głównie takie miejscowości jak Sosnowiec, Będzin i Dąbrowa Górnicza. Jako miejsce startu wybrałem Sławków, który nie tak dawno był jednym z celów mojej poprzedniej wycieczki. Program wycieczki był bardzo bogaty albowiem tylko na terenie Sosnowca, Będzina i Dąbrowy Górniczej znajdowało się 9 pałaców, 2 zamki i 5 zabytkowych kościołów, które chciałem zobaczyć. Do tego należało doliczyć sporo ciekawych obiektów w Sławkowie oraz ładny dworek w Krzykawce. Zdawałem sobie sprawę z tego, że dokładne obejrzenie tylu obiektów musi zająć dużo czasu, zdecydowałem się wiec, jak w przypadku większości moich wycieczek, na zrezygnowania ze zwiedzania wnętrz a ograniczyć się tylko do obejrzenia obiektów z zewnątrz. Z obejrzeniem większości obiektów nie było większych problemów gdyż były ogólnodostępne, problem był natomiast pałacem Mieroszewskich, pałacem Dietla, pałacem Wilhelma Schoena i pałacem Ciechanowskich. Pałace te znajdują się na ogrodzonym terenie i dostęp do nich jest ograniczony jednak czy to zza ogrodzenia czy też innym sposobem udało mi się zrobić parę fotek. Szczególnie zadowolony byłem ze zrobienia kilku fotek pałacowi Ciechanowskich, co jest ponoć rzeczą trudno osiągalną. Podczas wycieczki ku mojemu zadowoleniu dało się dość sprawnie poruszać po ulicach co w dużym stopniu umożliwiała dość gęsta sieć ścieżek rowerowych. Na dobrą sprawę przy naprawdę dużym ruchu pojazdów jechałem dopiero pod koniec wycieczki, na ul. Tworzeń i Roździeńskiego okrążających Hutę Katowice. Krajobraz podczas wycieczki był bardzo urozmaicony, oprócz terenów leśnych i parkowych mijałem tereny przemysłowe, nowoczesne osiedla, gęstą miejską zabudowę, dzielnice willowe oraz osiedla peryferyjne z legendarnymi familokami. Teren po którym się poruszałem był głównie płaski lub łagodnie pofałdowany, na dobrą sprawę największym wzniesieniem jakie trzeba było pokonać to Góra św. Doroty w Będzinie – Grodźcu. Trasę w sumie można uznać za łatwą pod warunkiem, że komuś nie przeszkadza poruszanie się ulicami miast wśród pojazdów, czego mimo rozbudowanej sieci ścieżek rowerowych całkowicie nie dało się uniknąć.