Świętokrzyskie Carcasonne

Czysty błękit bez śladu chmurki na niebie i tak przez cały dzień. Aura wymarzona na solidną, rowerową wyrypę. Odkurzam tedy pomysł odwiedzenia Szydłowa z perspektywy rowerowego siodełka oglądanego pewnie z kilkanaście lat temu. Trasa prowadzi przeważnie drogami o niewielkim natężeniu ruchu i asfaltowej nawierzchni. Jedyny odcinek szutru w jej początkowej części łączy Gągolin z Otoką. Pierwszym moim celem poza drewnianymi kościołami w Niekrasowie i Strzegomiu stają się obfitujące w zabytki Rytwiany. W lesie poprzedzającym wjazd do miejscowości mijam drogowskaz kierujący do pokamedulskiego zespołu zwanego "Pustelnią Złotego Lasu". Byłem dwukrotnie w tym śródleśnym uroczysku więc tym razem je omijam. Skupiam się natomiast na pozostałościach tutejszego zamku. Pośrodku zielonej przestrzeni usytuowanej prawie w centrum Rytwian znajduje się, przypominający palec wzniesiony ku górze, fragment narożnika zamkowej baszty. Tyle pozostało z własności tak wpływowych rodów, jak: Tęczyńscy, Opalińscy. Lubomirscy, Potoccy. Ruinę można obejść dookoła alejką z rozmieszczonymi przy niej figuralnymi wyobrażeniami byłych właścicieli zamku. Zabytkową substancję Rytwian uzupełnia dawny pałac Radziwiłłów przemianowany obecnie na hotel należący do Elektrowni Połaniec. Po wyjeździe z Rytwian trasa na odcinku do Tuczęp się wypłaszcza, aby na końcowym 7-kilometrowym odcinku do Szydłowa znowu zacząć falować. Na jej końcu znienacka wyrasta reprezentatywna Brama Krakowska. Zanim jednak ją przekroczę i zacznę penetrować zakamarki szydłowskiej starówki zwiedzam położony poza obrębem dawnych, miejskich obwarowań Kościół pw. Wszystkich Świętych. To prawdopodobnie najstarszy zabytek Szydłowa, otoczony drewnianymi rzeźbami przedstawiającymi Jezusa i dwunastu apostołów. W obrębie starówki otoczonej fragmentami udostępnionych turystycznie, średniowiecznych murów największe wrażenie robi na mnie kolejna zabytkowa świątynia pw. św. Władysława. Stanowi ona dominantę zabytkowego układu urbanistycznego. Można zajrzeć do jej wnętrza, co oczywiście czynię. Jedynym niepasującym elementem do otoczenia jest natomiast pudełkowaty i odrapany budynek pośrodku rynku. Zastanawiam się jakim cudem ta szkarada zdołała uchować się w tak pięknym otoczeniu? Po opuszczeniu Szydłowa podążam fragmentem ruchliwej szosy do zjazdu na Kurozwęki. Przed miejscowością moim oczom ukazuje się bezmiar lasów otaczających pobliski Staszów, który zamierzam ominąć. Wkrótce zielona ściana mnie pochłania i bocznymi drogami przebijam się do szosy Staszów-Opatów. Trafia się odcinek śródleśnego, trochę piaszczystego taktu pomiędzy Wólką Żabna, a Kopaniną. Potem jeszcze odcinek polnej drogi m.in. pośród czerwonych maków prowadzi mnie do Wiśniowej. Odtąd, aż po Sulisławice zaczyna się najbardziej wymagający odcinek trasy. Droga naprzemiennie wspina się, opada chociaż trafiają się też płaskie odcinki. Ot interwał. Najbardziej strome (tępe) podjazdy znajdują się pomiędzy Wiśniową, a Łukawicą oraz Wiązownicą i Bukową. Za to można cieszyć oczy pagórkowatym krajobrazem. Słońce zaczyna przypiekać popołudniową porą więc z przyjemnością mknę przez leśny odcinek prowadzący do Koprzywnicy. W plątaninie uliczek tej ostatniej nie po raz pierwszy tracę orientację, szukając drogi w kierunku przeprawy promowej. Wbrew obawom nie czekam zbyt długo na możliwość ponownego znalezienia się na podkarpackim brzegu. Gdyby nie towarzystwo samochodów mogłoby być z tym różnie. Zmęczenie trochę daje się we znaki ale nastrój dopisuje. W końcu trasa ciekawa, pogoda fantastyczna, a i dystans konkretny. Jak dla mnie wyrypa pierwsza klasa.
SIGMA 1609: dystans - 140,27 km., czas: 8:00:40, V śr: 17, 51 km/h. V max: 45,31 km/h.